13-07-04

Duhet të shkruash për “Zhdukjen e kënaqësisë”, ideja është sesi rikthehet kënaqsia nëpërmjet procesit dhe realizmit të përshkrimit të ndryshëm, i tillë sepse tejkalon premtimin duke nënshtruar gjuhën dhe konceptet nën një trysni që i shndërron kumtimin (përshkrimit) duke e sjellë të jetë kënaqësi nga e para po atë subjekt në fuqi të gjendjes – për të cilin na u tha se sapo humbi, por kënaqësi natyrshëm e një lloji tjetër, e pacenueshme dhe përherë e qasshëme sepse tani ekziston në formën materiale të tekstit. Çast në të cilin duhet thënë se ku qëndron merita e tij si konfigurim ligjërimor, çfarë ka aty në aspekte paraqitjes, imazheve që të sulmojnë, tropeve që kthehen të thyejnë formën e tyre si nëpërmjet ndonjë procesi të njohur biologjik (pupat, krisalidët), prapë jo për të shpallur ndonjë kuptim apo legjitimitet nga forca e interpretimit sesa për të habitur me mundësinë, me potencialitetet, me shumësinë ideve asnjëherë përfundimisht të artikuluara, sepse minimalizimi botës, nënshtrimi dhe mohimi është i lirë të drejtohet dhe përvetësohet, i takon botës në atë kuptim që i takon çdo objekti apo veprimtarie që ajo sjell apo  detyron të jetë i pranishëm, qoftë dëgjimi i muzikës, ngrënia e vezëve, “djali me zbehje të ujit të detit” apo shiut e ndërsa kështu, pohohet individi si i panevojë për realitetin që është aty të shërbejë si funksion ndaj (për) shkrimit që ky i bën atij pa u ndalur që ai (realiteti) ta përmbajë matanë këtij qëllimi. Që shkrimi të paraqitet si forcë që krijon iluzione më të fortë se realiteti, të tillë ia bëjnë atij të pamundur dëshpërimin, për sa kohë teksti është akt i përjetimit të kënaqsisë së re. Radikale e di…po ç’të bëj?